زانویی که بر روی آن عمل جراحی بازسازی لیگامان متقاطع قدامی انجام می شود باید دارای شرایطی باشد.
به عنوان مثال باید دامنه حرکتی خوبی داشته و بدون تورم باشد.
همچنین اگر رباط بیمار در اثر آسیب دچار پارگی شده باشد، ابتدا باید چند هفته صبر کند تا التهاب و تورم زانویش کم شود.
در این مدت باید نرمش های خاصی تحت یک برنامه مشخص توسط بیمار انجام شود تا دامنه حرکتی مفصل طبیعی شود.
تنها پس از طی این مراحل است که بیمار میتواند تحت عمل جراحی قرار گیرد.
در این چند هفته بیمار از زانوبندهای بخصوصی استفاده میکند تا از فشار و آسیب بیشتر به زانو جلوگیری شود.
گرچه این عمل جراحی را میتوان با شکاف دادن پوست روی زانو و باز کردن مفصل زانو هم انجام داد ولی امروزه جراحی، بیشتر به روش آرتروسکوپی انجام میشود.
در این روش ابتدا گرافت از محل دهنده گرفته میشود و سپس با انجام آرتروسکوپی داخل زانو دیده میشود.
زیر دید مستقیم آرتروسکوپ به توسط دریل های بخصوصی، در محلی که تاندون قبلی به سطح بالایی درشت نی چسبیده بود سوراخی شبیه یک تونل ایجاد میشود که از کمی پایینتر، از استخوان خارج میشود.
همین کار را برای محل اتصال قبلی تاندون به ران هم انجام داده و تونلی در ران درست میکنند.
سپس گرافت را در داخل زانو طوری قرار میدهند که دو سر آن در دو تونل مذکور قرار گیرد. با این کار گرافت در محل تاندون قبلی قرار میگیرد.
در این حال باید دو سر تاندون را در تونل های ایجاد شده محکم و ثابت کرد.
این کار به توسط پیچ یا واشر یا وسایل دیگر انجام میشود.